به سند صحیح در اصول اولیه از روایات چهارصد گانه شیعی در کتاب جابر نقل شده است:
شهادت حضرت امام محمد باقر علیه السلام تسلیت باد
در مدح حضرت امام محمد باقر (علیه السلام)
به سر می پرورانم من هوای حضرت باقر
به دل باشد مرا شوق لقای حضرت باقر
ز عشقش جان من بر لب رسیده کس نمی داند
که نبوَد چاره ساز من سوای حضرت باقر
بگوشم هاتف غیبی سرود این نکته را دیشب
که باشد رخش دانش زیر پای حضرت باقر
چنان بگرفته علمش آفاق را یک سر
که پیچیده در این عالم صدای حضرت باقر
پیمبر گفت با جابر که خواهی دید باقر را
سلام از من رسان آنگه برای حضرت باقر
سوالاتی که از وی کرده دانشمند نصرانی
جوابش را شنید از گفته های حضرت باقر
مسلمان گشت راهب ناگهان در محضر آن شه
منور شد دل او از ولای حضرت باقر
شد آسان وضع حمل گرگ وحشی بیابانی
به روی قله ی کوه از دعای حضرت باقر
به رستاخیز اگر خواهی نجات از گرمی محشر
برو در سایۀ ظل همای حضرت باقر
فرد عاجز بود ز اوصاف بی پایان آن سرور
کمیت لفظ لنگ است از ثنای حضرت باقر
جلال و شأن و قدر آن امام پاک بازان را
نمی داند کسی غیر از خدای حضرت باقر
(رضائی) ایستاده بر در دولت سرای او
چو سائل منتظر بهر عطای حضرت باقر
مرحوم سید عبدالحسین رضایی
+++
در محضر استاد فاطمی‌نیا
خدا چند گناه را به سختی می بخشد که یکی از آنها آبرو بردن است.
حدیثی
از امام باقر(علیه السلام) است که حضرت می‌فرمایند : کسی که از ریختن آبرو
و حیثیت مردم چشم‌پوشی کرده و آبروی آنها را نریزد، خداوند در روز قیامت
از گناهان او صرف‌نظر خواهد کرد.
روایت داریم که می‌فرماید اغلب جهنمی‌ها، جهنمی زبان هستند!
فکر نکنید همه شراب می‌خورند و از دیوار مردم بالا می‌روند. یک مشت مؤمن مقدس را می‌آورند جهنم به سبب اینکه آبرو می برده اند!
اسلام می‌خواهد آبروی فرد حفظ شود.