علامه
مجلسی(ره)در بحارالانوارمجلد30 صفحه287 رقم151 باسند مذکور ازابوحسین
محمدبن هارون بن موسی التلعکبری ازپدرش ازابوعلی محمد بن همام ازجعفربن
محمد بن مالک الفزاری از عبد الحمن بن سنان صیرفی از جعفربن علی حوار ازحسن
بن مسکان از مفضل بن عمر جعفی ازجابر جعفی از سعید بن مسیب که:
زمانی
که حسین بن علی(صلوات الله علیهما)کشته شدوخبر شهادت وبریدن سر آنحضرت و
بردن آن نزد یزید ابن معاویه (لعنت الله علیه )وکشته شدن هیجده نفر از اهل بیت و
پیجاه و سه نفر از شیعیان و علی اصغر که طفلی شیر خوار بود در پیش رویش و
اسیر شدن ذریّه آنحضرت در مدینه منتشر شد و مجلس ماتم در حضور زنان
پیامبر(صلّ الله علیه وآله وسلّم)درخانه ام سلمه و در خانه های مهاجرین و
انصار بر پا گردید؛پس عبدالله بن عمربن خطاب فریادزنان، لطم
زنان وگریبان چاک زنان! از خانه اش بیرون آمد و می گفت:«ای گروه بنی هاشم و
قریش ومهاجرین وانصار!آیارواست این کارها نسبت به رسول خدا واهل بیت و
ذریّه اش در حالی که شما زنده اید و روزی می خوریدو در برار یزید ساکت
بنشینید؟»،پس از مدینه خارج شد ودر تمام روز و شب مردم را تحریک می کرد و
به شهری وارد نمی شد مگر اینکه فریاد می کشید و اهالی شهر را بر علیه یزید
می شورانید،تا اینکه اخبار به یزید نوشته شد.
پس از گروهی از مردم عبور
نکرد مگر اینکه به حرف هایش گوش دادند و یزید را لعن کردند و می گفتند:«این
عبدالله بن عمر خلیفه رسول خداست که کار یزید را با اهل بیت
رسول خدا انکار می کندومردم را به نفرت جستن ازیزید می خواند؛هرکه اورا
یاری نکند دین ندارد ومسلمان نیست».مردم شام مضطرب شدند،عبدالله بن
عمر به سوی دمشق روانه شد و عده از مردم به دنبالش بودند،پس
خبرچین یزید(لعنه الله)وارد شد و خبر به ورودش داد و عبد الله می آمد در
حالی که دست بر فرق سرش گذاشته بود ومردم شتابان از جلو و عقب او حرکت می
کردند.یزید گفت:«هیجانی از هیجانهای ابامحمد(کنیه عبدالله بن
عمر) است،به زودی به اشتباه خود پی خواهد برد! سپس به
ادامه مطلب ...