زهراست آن که وصف شکوهش نگفتنی است * زهراست آنکه شأن و مقامش پیمبری است. شعر فاطمی

وقتی هوای روضه ما باز مادری است
حال و هوای گریه ما جور دیگری است

وقتی که مادر همه ماست فاطمه
حسی که بین ماست، همانا برادری است

مداح و روضه خوان و سخنران و چای ریز
کارِ تمام ما درِ این خانه نوکری است

شاهان روزگار به ما غبطه می خورند
این نوکری خودش به خدا عین سروری است

این اشک ها نشان دل بی قرار ماست
عالم بداند اینکه دل شیعه مادری است

زهراست آن که وصف شکوهش نگفتنی است
زهراست آنکه شأن و مقامش پیمبری است

زهراست آن که ام ابیهای احمد است
زهراست مادر همه ما، چه مادری است

زهراست آن که شیعه به او کرده اقتدا
از لطف فاطمه است، اگر شیعه حیدری است

زهراست آنکه در ره حیدر خمیده شد
بگذاشت سر به پای ولایت ... شهیده شد

وحید محمدی

نقل شد با کمی تغییر!!

منبع: http://beithayesookhte.blogfa.com

در مدح و مصیبت حضرت زهرا سلام الله علیها

در مدح و مصیبت حضرت زهرا سلام الله علیها

کتاب بهار امامت – غلامرضا سازگار

از کــوثر و زمـزم دهـن خویـش بشـویم     تـــا بـا مـدد فـاطمه از فـاطمه گــویم
درمـانده ام از گفتن و شـرمنده از اویم     گـرد و عـرق شرم روان از سر و رویم

این نکته عیان است،عیان است،عیان است
مــداحی نــــاموس خــدا فـــوق بیـان است

او گـوهر نـــایـافتۀ بحـــر عقــول است     او کـوثر نشناختۀ شخص رسول است
او نــور الهی به صعود و به نزول است     والله بتول است،بتول است،بتول است

مــوسی نتــوان گفـت بـدان لحن فصیحش
عیسی بزند بوسه به دست دو مسیحش

جبریل امین بعدنبی هم سخن اوست     پیـراهن پــاکیزۀ عصمت به تن اوست
روح نبـی، ارواح رســل در بـدن اوست     گل های گلستان خدا ازچمن اوست

جـایی کـه زند ختم رسل بوسه به دستش
مدح من و مدح همه خلق است شکستش

جبـریل بـرد سجـده بـه خاک درِ زهرا     دامـان زمـان است پــر از کـوثر زهــرا
ذات ازلــی بـــوده ثنــــاگستـر زهـــرا     قـــرآن علـی حُسن خـدا، منظر زهرا

نامش همه جا درهمه دم برلب شیعه است
آئیـن علــی دوستیـش مکتـب شیعــه است

این کیست که خواند پدرش ام ابیها؟     دربــارۀ او ختـــم رســل گفـت فـداها
سـر تــا بـه قـدم آیینـۀ طلعـت طــاها     سوگندبه نجم و قمر وشمس ضحاها

تنها نه محمد، نه علی مفتخر از اوست
بشنـاس که ذات ازلی مفتخر از اوست

یـا فـاطمه ای کـوثر و تطهیــر به شانت     ای در همـه آیــات خـداوند نشــانت
نازل شده یک سوره به یک قرصه نانت     گم،درحرم گمشده،خلق دو جهانت

مهــریـۀ تــــو آب و همــه تشنــۀ آبنــد
بی آب همه خلق جهان در تب و تابند

نام تونجات است،نجات است،نجات است                   فیض توحیات است،حیات است،حیات است
حج است، زکات است،صیام است و صلات است         مهر تو به پرونده قبول حسنات است

بی حبّ تو طاعات گناه است،گناه است
پـرونده اعمـال سیـاه است، سیاه است

جایی که خداوند فرستاده سلامت              ختـم رسـل افـراشته قامت به قیامت
جـایی که شده شخص علی محو مقامت     جایی که تو بودی همه جارکن امامت

چون شد که عدو بست کمر بر ستم تو؟
شــد دود بلنـد از درِ بیـت الحـــــرم تـــو؟

آن بیـت خــدا را کـه نبـی کــرد زیارت     ســوزاند عــدو از ره بیداد و شرارت
شد حق تو و حق علی یکسره غارت     بر مصحف رخسار تو کردند جسارت

با ضربِ لگد خصم ستمکار تو را کشت
ای پـاک تـر از آیـۀ تطهیـر، چرا کشت؟

با کشتن فرزند تو شد دست عدو باز     شدکشتن سادات بنی فاطمه آغاز
بـا این همه ای کوثر پیوسته سرافراز      تـا روز جــزا کثرت نسلت کند اعجاز

ســـادات فــــزونند بــه عالم ز شماره
چونان که درخشد به سماوات ستاره

گیــرم بــه فلـک اوج سخـن را بــرسـاند     گیـرم ز دهـن دُر مضـامین بفشاند
«میثم»چه بگوید؟چه بیارد؟ چه بخواند؟     کس غیر خدا وصف تو گفتن نتواند

ای رکن علی حیف که یکباره شکستی
از پـــای فتـــادی ولــی از پـا ننشستی

مقتول اگر نمی‌شد، محسن در آستانه ما داشتیم از تو، یک شیرخواره مادر

هر قدر گفت دختر پیغمبرم نزن اهل مدینه فاطمه را بیشتر زدند

عمر بن الخطاب با تازیانه بر پهلوی حضرت زهرا سلام الله علیها و با غلاف شمشیر بر بازویش زد

خدا در 2 دنیا کسانی را که فاطمه را اذیت کردند لعن کرده.اعتراف اهل سنت : نفرین کردن  فاطمه بر ابوبکر و عمر بعد از هر نماز